Οι Νόμοι της Ρομποτικής θεωρούνται ευρύτερα αποδεκτοί από την επιστημονική κοινότητα και διδάσκονται στα πανεπιστήμια. Έχουν επίσης αποτελέσει τη βάση για πολλά ακόμη βιβλία και ταινίες Επιστημονικής Φαντασίας, άλλων δημιουργών. Για παράδειγμα το 1974, ο στο βιβλίο του «Το ταξίδι του Ίκαρου» εισάγει και έναν τέταρτο νόμο που ορίζει ότι «Ένα ρομπότ οφείλει να εμφανίζει την ταυτότητά του ως ρομπότ, σε κάθε περίπτωση».
1) Το ρομπότ δε θα κάνει κακό σε άνθρωπο ούτε με την αδράνειά του θα επιτρέψει να βλαφτεί ανθρώπινο όν
2) Το ρομπότ πρέπει να υπακούει τις διαταγές που του δίνουν οι άνθρωποι, εκτός αν αυτές οι διαταγές έρχονται σε αντίθεση με τον πρώτο νόμο.
Το ρομπότ οφείλει να προστατεύει την ύπαρξή του, εφόσον αυτό δεν συγκρούεται με τον πρώτο και τον δεύτερο νόμο.
3) Ένα ρομπότ είναι μια μηχανική συσκευή η οποία μπορεί να υποκαθιστά τον άνθρωπο σε διάφορες εργασίες. Ένα ρομπότ μπορεί να δράσει κάτω από τον έλεγχο ενός ανθρώπου ή αυτόνομα κάτω από τον έλεγχο ενός προγραμματισμένου υπολογιστή.
4) Τα ρομπότ μπορούν να χρησιμοποιηθούν για εργασίες είτε πολύ δύσκολες είτε πολύ επικίνδυνες εργασίες για τον άνθρωπο. Επίσης χρησιμοποιούνται για να εκτελέσουν εργασίες ταχύτερα ή φθηνότερα από τον άνθρωπο. Έτσι μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη μαζική παραγωγή κάποιου προϊόντος και με χαμηλότερο κόστος.
5) Τέλος, ένας πέμπτος νόμος συμπληρώθηκε από τον Νικόλα Κεσαρόφσκι στο διήγημά του « Ο 5ος Νόμος της Ρομποτικής », σύμφωνα με τον οποίο « Ένα ρομπότ πρέπει να γνωρίζει ότι είναι ρομπότ ».